ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ

Για να το κάνουμε, είναι ανάγκη να κατανοήσουμε κάπως το ρόλο που παίζει το τέταρτο βασίλειο της φύσης σε σχέση με το σύνολο και το σκοπό για τον οποίο υφίσταται αυτό το άθροισμα μορφών που ονομάζουμε ανθρώπινη οικογένεια.

Πρέπει να το μελετήσουμε από τη σκοπιά της σχέσης του τέταρτου βασιλείου με το όλο κι όχι από τη σκοπιά της ατομικής προοδευτικής ανάπτυξης του ανθρώπου και του ρόλου που παίζει σαν ανθρώπινη μονάδα μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο της ανθρώπινης οικογένειας.

Θα χρησιμοποιήσουμε τη λέξη ανθρωπότητα και θα μιλήσουμε για την αποστολή και τη λειτουργία της στο μεγάλο σχήμα και στην πραγματοποίηση του σχεδίου.

Θα υπονοήσουμε μια ανθρωπότητα που απαρτίζεται από όλους τους υιούς των ανθρώπων:

· Περιλαμβάνει από τη μια μεριά την ιεραρχία των μυστών που ενσαρκώθηκαν εσκεμμένα στο φυσικό πεδίο προκειμένου να εργασθούν μέσα στα όρια του ανθρώπινου βασιλείου και

· από την άλλη τους ανεξέλικτους τύπους που είναι περισσότερο ζώα παρά άνθρωποι.

· Μεταξύ των δύο αυτών άκρων βρίσκουμε τους πολλούς και ποικίλους τύπους, εξελιγμένους και ανεξέλικτους, νοήμονες και μη νοήμονες – όλους όσους καλύπτονται από τη λέξη άνθρωπος.

Η ανθρωπότητα συνιστά ένα κέντρο ενέργειας μέσα στον κόσμο, ικανή για τρεις δραστηριότητες:

Ι. Πρώτα απ’ όλα η ανθρωπότητα είναι ανταποκριτική στην εισροή πνευματικής ενέργειας. Ρέει σ’ αυτήν απ’ τον κόσμο και μιλώντας συμβολικά, οι ενέργειες αυτές είναι βασικά τρεις σε αριθμό:

• Πνευματική ενέργεια, όπως ανεπαρκώς την ονομάζουμε. την ονομάζουμε.

Εκπορεύεται από το Θεό Πατέρα και φτάνει στην ανθρωπότητα από το επίπεδο που καλείται τεχνικά εναδικό πεδίο, από την αρχέτυπη σφαίρα, την ύψιστη πηγή της οποίας ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει συνείδηση.

Σ’ αυτό τον τύπο ενέργειας υπάρχουν ελάχιστοι τόσο εξοπλισμένοι ώστε να μπορούν ν’ ανταποκρίνονται.

Για την πλειονότητα είναι πρακτικά ανύπαρκτη.

Χρησιμοποιώ τις λέξεις “Θεός Πατήρ” με την έννοια της Μιας Αυθύπαρκτης Ζωής, ή του Απόλυτου Όντος.

• Αισθαντική ενέργεια – η ενέργεια που καθιστά τον άνθρωπο ψυχή.

Είναι η αρχή της επίγνωσης, η ικανότητα της συνείδησης, εκείνο το κάτι που ενυπάρχει στην ύλη (όταν έρθει σε σχέση με το πνεύμα), το οποίο αφυπνίζει την ανταποκριτικότητα σ’ ένα εξωτερικό και μακρόπνοο πεδίο επαφών.

Είναι εκείνο που τελικά αναπτύσσει στον άνθρωπο την αναγνώριση του όλου, του εαυτού κι εκείνο που τον οδηγεί σε αυτοδιάθεση και αυτοαντίληψη.

Όταν αναπτυχθούν, κάτι που δε συμβαίνει στα υπανθρώπινα βασίλεια, ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει επίγνωση του πρώτου τύπου ενέργειας που προαναφέρθηκε.

Αυτή η ενέργεια της αισθαντικής συνείδησης προέρχεται από τη δεύτερη όψη της θεότητας, από την καρδιά του ηλίου, όπως ακριβώς η πρώτη, μιλώντας τεχνικά αλλά συμβολικά, εκπορεύεται από τον κεντρικό πνευματικό ήλιο.

Το αντίστοιχο των δύο αυτών τύπων δύναμης σ’ ένα ανθρώπινο ον είναι η νευρική ενέργεια που εργάζεται δια του νευρικού συστήματος με αρχηγείο στον εγκέφαλο και η ζωική ενέργεια που εδρεύει στην καρδιά.

• Πρανική ενέργεια ή ζωτικότητα.

Είναι εκείνη η ζωτική δύναμη που ενυπάρχει στην καθαυτή ύλη και στην οποία είναι βυθισμένες όλες οι μορφές, καθώς αποτελούν λειτουργικά μέρη της μεγαλύτερης μορφής.

Σ’ αυτή ανταποκρίνονται όλες οι μορφές.

Αυτός ο τύπος ενέργειας προέρχεται από το φυσικό ήλιο και εργάζεται ενεργά στα ζωτικά σώματα όλων των μορφών στο φυσικό κόσμο, περιλαμβανομένης της φυσικής μορφής της ίδιας της ανθρωπότητας.

Στην ορολογία της Προαιώνιας Σοφίας αυτές οι τρεις ονομάζονται ηλεκτρικό πυρ, ηλιακό πυρ και πυρ δια τριβής και ο σκοπός τους στη μεταξύ τους σχέση συνοψίζεται για μας στη Μυστική Δοξασία ως εξής:

“Ύλη είναι ο Φορέας για την εκδήλωση της Ψυχής σ’ αυτό το πεδίο ύπαρξης και Ψυχή είναι ο Φορέας σ’ ένα ανώτερο πεδίο για την εκδήλωση του Πνεύματος και τα τρία αυτά είναι μια Τριάδα που τη συνθέτει η Ζωή που τα διαπερνά όλα.”

(Μ.Δ., Ι, 80.)

Η ανθρωπότητα, όντας ο τόπος συνάντησης και για τους τρεις τύπους ενέργειας, αποτελεί συνεπώς ένα “μεσαίο σημείο” στη συνείδηση του Δημιουργού.

Αυτό το “μεσαίο σημείο” πρέπει να αδραχτεί απ’ τον ενεργό δημιουργικό πράκτορα μ’ έναν παρόμοιο τρόπο που ο ζηλωτής πρέπει να μάθει ν’ αδράχνει τα δικά του μεσαία σημεία στο μικροσκοπικό τμήμα του μαγικού και δημιουργικού έργου που επιδιώκει να διεξαγάγει.

Η ανθρωπότητα προορίζεται να είναι το μέσον όπου θα μπορέσουν να εγκαινιασθούν ορισμένες δραστηριότητες.

Είναι στην πραγματικότητα ο εγκέφαλος της πλανητικής Θεότητας και οι πολλές μονάδες της είναι ανάλογες με τα εγκεφαλικά κύτταρα του ανθρώπινου οργάνου.

Όπως ακριβώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος ο οποίος απαρτίζεται από έναν άπειρο αριθμό αισθαντικών ανταποκριτικών κυττάρων, μπορεί να εντυπωθεί κατάλληλα όταν επιτευχθεί ηρεμία και μπορεί να γίνει το μέσον έκφρασης των σχεδίων και σκοπών της ψυχής που διαβιβάζει τις ιδέες της μέσω του νου,

έτσι και

η πλανητική Θεότητα που εργάζεται υπό την έμπνευση του Παγκόσμιου Νου, μπορεί να εντυπώσει την ανθρωπότητα με τους σκοπούς του Θεού και να επιφέρει επακόλουθα αποτελέσματα στον κόσμο των φαινομένων.

• Τα μέλη της Ιεραρχίας αντιπροσωπεύουν όσους έχουν επιτύχει ειρήνη και ηρεμία και μπορούν να εντυπωθούν·

• Oι ζηλωτές και οι μαθητές αντιπροσωπεύουν εκείνα τα εγκεφαλικά κύτταρα που αρχίζουν να υπάγονται στον ευρύτερο θείο ρυθμό. Μαθαίνουν τη φύση της ανταποκριτικότητας.

• Η μάζα των ανθρώπων είναι σαν τα εκατομμύρια των αχρησιμοποίητων εγκεφαλικών κυττάρων που οι ψυχολόγοι και οι επιστήμονες μας λένε ότι έχουμε αλλά δε χρησιμοποιούμε.

Αυτή την αναλογία μπορείτε να τη σκεφθείτε λεπτομερέστερα για λογαριασμό σας, αλλά ακόμη κι επιφανειακά θα σας είναι πρόδηλο ότι όταν αυτό το σημείο συλληφθεί, ο σκοπός για τον οποίο υφίσταται η ανθρωπότητα, το αντικείμενο ενώπιον του ομίλου των παγκόσμιων μυστικιστών και εργατών και το ιδεώδες που τάχθηκε μπροστά στο ζηλωτή ατομικά, είναι τα ίδια όπως στον ατομικό διαλογισμό·

η επίτευξη της εστιασμένης εκείνης προσοχής και νοητικής ηρεμίας στην οποία μπορεί να προσεγγισθεί η πραγματικότητα, το αληθινό και το ωραίο να καταγραφούν, ο θείος σκοπός να αποτυπωθεί και στην οποία γίνεται εφικτό να διαβιβασθεί στη φαινομενική μορφή στο φυσικό πεδίο η αναγκαία ενέργεια με την οποία η υποκειμενική αντίληψη μπορεί να υλοποιηθεί.

• ο ζηλωτής το κάνει σε σχέση με το σκοπό της δικής του ψυχής, αν η προσπάθειά του είναι επιτυχής·

• ο μαθητής μαθαίνει να το κάνει σε σχέση με τον ομαδικό σκοπό κι

• ο μυημένος συνεργάζεται με τον πλανητικό σκοπό.

Αυτοί συνιστούν την εσώτερη ομάδα των ζωτικά ζωντανών εγκεφαλικών κυττάρων στον πλανητικό εγκέφαλο – ολόκληρη την ανθρώπινη ομάδα – και είναι φανερό πως όσο πιο ισχυρός είναι ο ενωμένος κραδασμός τους κι όσο πιο διαυγές το φως που αντανακλούν και διαβιβάζουν, τόσο πιο γρήγορα η τωρινή αδρανής μάζα των ανθρώπινων κυττάρων θα έρθει σε δραστηριότητα.

Η απόκρυφη Ιεραρχία είναι για την πλανητική Ζωή ό,τι και το φως στο κεφάλι για το μέσο αφυπνισμένο μαθητή, μόνο σε απείρως πιο μεγάλη κλίμακα και με μια τόσο επαρκή εσώτερη ευθυγράμμιση ώστε οι σπουδαστές, όπως αυτοί που διαβάζουν αυτές τις Οδηγίες, δεν μπορούν να καταλάβουν την αληθινή σημασία των λέξεων.

Το σημείο που πρέπει να συλληφθεί είναι ότι μέσω της ανθρωπότητας στο φυσικό πεδίο θα αποκαλυφθεί η φύση της πραγματικότητας·

• το αληθινό και το ωραίο θα εκδηλωθούν·

• το θείο σχέδιο τελικά θα πραγματωθεί κι

• ότι θα διαβιβασθεί ενέργεια σ’ όλες τις μορφές της φύσης, που θα επιτρέψει στην εσώτερη πνευματική πραγματικότητα να προβάλει.

II. Ο δεύτερος τύπος δραστηριότητας για την οποία είναι ικανός ο άνθρωπος, είναι μια έντονη προοδευτική και σπειροειδής ανάπτυξη μέσα στον ανθρώπινο αξεπέραστο δακτύλιο.

Η πρόταση αυτή καλύπτει τον τρόπο ανάπτυξης και ολόκληρη τη διαδικασία ανέλιξης όλων των εξελισσόμενων μονάδων που ονομάζουμε ανθρώπους.

Μ’ αυτή δε σκοπεύω εδώ να ασχοληθώ. Η ιστορία της ανθρώπινης δομικής ανάπτυξης, το όλο πεδίο της ανελισσόμενης ανθρώπινης συνείδησης και η ιστορία όλων των φυλών και των λαών που έζησαν ή ζουν στον πλανήτη μας, μπορούν να πραγματευθούν κάτω απ’ αυτό τον τίτλο.

Αφορά τη χρήση που έκανε η ανθρωπότητα όλων των ενεργειών που είναι διαθέσιμες στο φυσικό κόσμο του οποίου είναι μέρος, που ενυπάρχουν στο καθαυτό τέταρτο βασίλειο και που φτάνουν επίσης σ’ αυτό απ’ τον κόσμο των πνευματικών πραγματικοτήτων.

III. Ο τρίτος τύπος δραστηριότητας που πρέπει ν’ απασχολήσει την προσοχή της ανθρωπότητας, ένας τύπος που προς το παρόν κατανοείται ελάχιστα, είναι ότι πρέπει να δράσει σαν κέντρο διαβίβασης πνευματικών δυνάμεων – ψυχικής δύναμης και πνευματικής ενέργειας, ενωμένων και συνδυασμένων – στους αιχμάλωτους του πλανήτη και στις ζωές που διατηρούνται σε ενσωματωμένη ύπαρξη στα άλλα βασίλεια της φύσης.

Τα ανθρώπινα όντα τείνουν να ενδιαφέρονται πρώτιστα για τις ανώτερες ομαδικές τους σχέσεις, για την επιστροφή τους στον οίκο του Πατρός και για την τάση που αποκαλούμε “ανοδική” και μακριά απ’ το φαινομενικό κόσμο.

Ασχολούνται πρωταρχικά με την εξεύρεση του κέντρου μέσα στη μορφική όψη – εκείνου που αποκαλούμε ψυχή – και όταν το βρουν, με το έργο να γνωρίσουν αυτή την ψυχή κι έτσι να βρουν την ειρήνη.

Αυτό είναι ορθό και σύμφωνο με τη θεία πρόθεση, αλλά δεν είναι όλο το σχέδιο για τον άνθρωπο κι όταν αυτό παραμένει ο κύριος σκοπός, ο άνθρωπος κινδυνεύει να πέσει στα δίκτυα της πνευματικής ιδιοτέλειας και της χωριστικότητας.